ΒΙΟΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΟΝΤΈΛΟ

Σύμφωνα με το βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο οι ψυχικές διαταραχές του σύγχρονου ανθρώπου οφείλονται : 1)γενετική προδιάθεση 2)δυσλειτουργίες του κοινωνικού περίγυρου όπου γεννήθηκε ,μεγάλωσε και ζει 3)στο πώς διαχειρίζεται ψυχικά τις δυσκολίες της ζωής. Αλλά και στη διάδραση αυτών των τριών παραγόντων .

Η υγεία μας λοιπόν προκύπτει από την αλληλεπίδραση τριών παραγόντων 1) σώμα (γενετικό υλικό), 2)ψυχή ( άμυνες, ανθεκτικότητα) και 3) κοινωνικό περιβάλλον( σχέσεις με άλλους , κοινωνίας που ζούμε) Το βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο προτείνει μια ολιστική προσέγγιση στην αντιμετώπιση και θεραπεία του σύγχρονου ανθρώπου. Για παράδειγμα μπορεί κάποιος γενετικά να είναι ευάλωτος (βιολογικός παράγοντας) για να νοσήσει από κατάθλιψη. Θα λάβει αγωγή και θα βελτιωθεί αν όμως για παράδειγμα είναι άνεργος διότι η χώρα (κοινωνικός παράγοντας )που ζει περνά κρίση όπως η χώρα μας, τότε περιπλέκεται η θεραπεία του. Αν δεν έχει και υποστηρικτικό πλαίσιο (φίλους, οικογένεια =κοινωνικός παράγοντας) να τον υποστηρίξει τότε δυσκολεύει ακόμη περισσότερο η θεραπεία του .

Ένα άλλο παράδειγμα είναι μια γυναίκα που κακοποιείται στον γάμο της. Αν δεν έχει την ψυχική ανθεκτικότητα (ψυχικός παράγοντας) να αντιδράσει, μένοντας υπό αυτές τις συνθήκες στο γάμο αυτό, θα επηρεαστεί η υγεία της. Δηλαδή εδώ αλληλεπιδρά και το κοινωνικό πλαίσιο του ασθενούς αλλά και κατά πόσο έχει τα ψυχικά εφόδια για να αντιδράσει. Αν είχε όμως μεγαλώσει με γονείς που την είχαν μάθει να αντιδρά και να διεκδικεί ή φίλους και συγγενείς που να τη στηρίζουν ίσως κάτι να άλλαζε και να μη νοσούσε. Ο περιβαλλοντικός παράγοντας λοιπόν αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης μιας διαταραχής, αλλά από την άλλη πλευρά μπορεί να προστατεύσει ένα άτομο .Οι στρεσογόνες εμπειρίες είναι δυνατόν να αποδυναμώσουν το ανοσοποιητικό κάποιου και να νοσήσει όχι μόνο ψυχικά αλλά και σωματικά.

Τα ευρήματα από νευροαπεικονιστικές μελέτες (λειτουργική μαγνητική τομογραφία) δείχνουν ότι οι εμπειρίες, αρνητικές και θετικές έχουν επιδράσεις στη δομή του εγκεφάλου. Η ψυχοθεραπεία ως θετική επανορθωτική εμπειρία γνωρίζουμε ότι τροποποιεί τις εγκεφαλικές συνδέσεις, (συναπτογένεση-πλαστικότητα) δηλαδή έχει θετικές επιδράσεις στον εγκέφαλο και είναι θεραπεία που δρα βιοψυχοκοινωνικά.